Edeb (çoğulu âdâb) bireysel ve sosyal hayatta akıllılık, usluluk, tavır ve davranış güzelliği, hoşluğudur. Muaşeret ise, bir arada yaşama, güzel geçinme, görgülü davranma; insanlara, akl-ı selimin hoş gördüğü, dinimizin de onayladığı tarzda davranma olarak tanımlanabilir.
Âdab-ı Muaşeret, genelde ailede anne ve baba, eğitim kurumlarında ise, seçkin eğitimciler tarafından verilen iyi bir insani eğitim ve öğretim yoluyla elde edilir; özellikle de ahlaken seçkin olan örnek insanlardan görülerek kazanılır.
"Görgü Kuralları" olarak da bilinen âdab-ı muaşeret, insanı, toplum hayatında görgü ve nezaket açısından hata yapmaktan ve utandırıp yüz kızartıcı davranışlardan korur.
Dinimize göre âdabın kaynağı Kur'an-ı Kerim ve Peygamberimizin uygulamalarıdır. Âdab'ın gayesi, insanları, Allah'ın hoşnut olup seveceği bir edeple süslemektir.